ساخت خانه هاي تمام الكترونيكي و بهبود انرژي

امروزه ما در جهاني زندگي مي كنيم كه فناوري هاي نوين و تكنولوژي داراي جايگاه ويژه و ثابتي مي باشد. به طور معمول همه مردم در زندگي روزمره خود از هوشمند سازي استفاده مي كنند. انواع درب هاي اتوماتيك پاركينگ ها، تايمر اجاق گاز، كنترل ها و تلفن هاي همراه از جمله امكاناتي هستند كه در بر اساس تكنولوژي هاي نوين به بازار عرضه مي گردند. خانه هوشمند نيز در دسته مواردي است كه در ساخت و تهيه آن از روش هاي مختلف نوين بهره گرفته شده است. در اين مقاله سعي كرديم به بررسي اجزاي سازنده و كاربرد هاي آن به طور مفصل بپردازيم. 

خانه هوشمند، خانه و يا ساختمان نوين و مدرني مي باشد كه تمامي اجزا و وسايل برقي آن توسط سيستمي يكپارچه متصل هستند و به درستي در كنار يكديگر فعاليت دارند. در اين دسته از خانه ها، شما اين امكان را داريد كه هر نوع وسيله برقي را از هر نقطه خانه به آساني تحت كنترل خود درآوريد. همچنين نكنه جالب آن است كه مي توانيد براي انواع قسمت هاي خانه، برنامه هايي از پيش مشخص شده تعيين نماييد. اين ويژگي سبب مي شود، حتي هنگامي كه در خانه خود مقرر نيستيد، به بخش هاي مختلف آن دسترسي و نظارت لازم را داشته باشيد. فرايند هوشمند سازي انواع ساختمان ها، مجموعه ي هوشمندي مي باشد كه هم كنترل پذير است و هم مي تواند تا ميزان زيادي عادات شما را تحت تاثير خود قرار دهد و با آن نيز مطابقت داشته باشد. 

جهت اينكه تمامي خدمات خانه هاي هوشمند به درستي و بدون هيچ‌گونه مشكلي انجام شوند، لازم است كه تمامي قسمت هاي مختلف آن در كنار يكديگر قرار گيرند تا مجموعه ي هوشمندي شكل بگيرد. همه اين بخش ها بهم اتصال دارند. كنترل كننده مركزي، پروتكل هاي ارتباطي، رابط هاي كاربري، عملگر ها و سنسور ها، بخش هاي مختلف خانه هوشمند را تشكيل مي دهند. در ادامه به بررسي مختصري از آنها مي پردازيم.

كنترل كننده هاي مركزي، به عنوان قلب خانه هوشمند فعاليت دارند. به طوري كه تمامي اجزاي خانه هوشمند به واسطه كنترل كننده هاي مركزي به يكديگر مربوط مي شوند. اين دستگاه، اطلاعات لازم را از انواع دستگاه هاي مستقر در خانه دريافت مي كند و همه موارد خانه را تحت كنترل خود در مي آورد. 

از آنجايي كه بخش هاي مختلف خانه مي بايست بتوانند به آساني با يكديگر و همچنين با كنترل كننده مركزي ارتباط داشته باشند، حتما مي بايست راه ارتباطي مشخصي تعيين شود. پروتكل هاي ارتباطي، مسير هايي استاندارد هستند كه براي تمامي بخش هاي خانه هاي هوشمند قابل قبول مي باشند. اين مورد باعث مي شود تا اطلاعات را مابين خود جا به جا نمايند. 

انواع رابط هاي كاربري اين دسته از خانه ها، ابزارآلاتي هستند كه كاربران خانه هاي هوشمند با استفاده از آن ها امكان برقراري ارتباط با خانه را پيدا مي كنند. ريموت هاي خانه، صفحات لمسي، كليد هاي هوشمند و يا گوشي هاي تلفن همراه و تبلت را شامل مي شوند. شما با استفاده از اين دسته از ابزار ها مي توانيد به سادگي هر چه تمام، تمامي بخش هاي خانه را تحت كنترل خود قرار دهيد و به آن ها فرمان دهيد. همچنين مي توانيد در صورت تمايل برنامه ريزي هاي آسان تري را در آنها جاي دهيد. 

وضعيت نور، دما، وجود دود و يا رطوبت در خانه از جمله مواردي هستند كه توسط سنسور ها گزارش مي شوند. اين گزارش ها به بخش كنترل كننده مركزي خانه فرستاده مي شود و با كمك پروتكل هاي ارتباطي مي تواند سناريو هاي از پيش تعيين را به اجرا درآورند. براي مثال، هنگامي كه دما به ميزان مشخصي برسد، سيستم سرمايشي خانه به صورت خودكار شروع به فعاليت مي كند. 

رله ها، ديمر ها شامل فرمان هاي برنامه نويسي مي باشند كه در كنار ترموستات، قفل هاي بي سيم، موتور پرده برقي، برد الكترونيكي سيستم هاي سرمايشي و گرمايشي، شير برقي و انواع سيستم هاي صوتي و تصويري، فرمان هاي دريافت شده توسط مغز خانه هوشمند را به اجرا در مي آورند. به عبارتي عملگر ها، حركت دهنده هايي مي باشند كه دستورات را اجرايي مي كنند.

از مزيت هاي خانه هاي هوشمند مي توان به تامين امنيت بيشتر خانه، بهينه سازي مصرف زمان و انرژي، تحت كنترل قرار گرفتن تمامي وسايل خانه و همچنين كنترلي شدن تجهيزات منزل و لوكس كردن قابليت هاي آن اشاره نمود.